آسیه سلطانی

بسم الله النور

پرنده، به قفلِ قفس خیره مانده؛

در آرزوی پر کشیدن است.

جوجه‌هایش از تخم درآمده اند؛

به قصدِ آزادی، پرواز را با آنها تمرین می‌کند.

نگرانِ جوجه‌ی کوچک است که ناگاه قفل قفس باز می‌شود.

گاهِ پرواز رسیده انگار!

نکند فرصت از دست برود!

هرچند بالی زخمی‌از روزگار دارد،

اما خود و جوجه‌هایش را به خدا می‌سپارد...

در قفس باز است...

سه پرنده درحال پروازند

و از قفس دور و دورتر می‌شوند...